گوش و حلق

اوتیت

عفونت گوش یا اوتیت، عفونتی که در فضای پشت پرده گوش رخ می‌دهد، یکی از شایع‌ترین دلایلی است که کودک شما به پزشک مراجعه می‌کند. عفونت گوش زمانی رخ می دهد که باکتری یا ویروس مایع را پشت پرده گوش به دام می اندازد و باعث درد و تورم یا برآمدگی پرده گوش می شود. درمان ها شامل آنتی بیوتیک، داروهای ضد درد و قرار دادن لوله های گوش است.

اصطلاح رایج "عفونت گوش" از نظر پزشکی به عنوان اوتیت میانی حاد یا عفونت ناگهانی در گوش میانی (فضای پشت پرده گوش) شناخته می شود. هر کسی ممکن است به عفونت گوش مبتلا شود (کودکان و همچنین بزرگسالان)، اگرچه عفونت گوش یکی از شایع ترین دلایلی است که کودکان خردسال به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مراجعه می کنند.

در بیشتر موارد، عفونت گوش خود به خود برطرف می شود. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است دارویی را برای تسکین درد توصیه کند. اگر عفونت گوش بدتر شود یا بهبود نیابد، ممکن است پزشک آنتی بیوتیک تجویز کند. معمولاً برای درمان عفونت گوش کودکان زیر دو سال به آنتی بیوتیک نیاز است.

برای اطمینان از بهبود عفونت گوش یا بررسی اینکه آیا شما یا فرزندتان درد یا ناراحتی مداوم دارید یا خیر، مهم است که به پزشک خود مراجعه کنید. مشکلات شنوایی و سایر عوارض جدی می تواند با عفونت های مداوم گوش، عفونت های مکرر و زمانی که مایع در پشت پرده گوش جمع می شود رخ دهد.

چه کسانی در معرض خطر عفونت گوش هستند؟

در حالی که هر کودکی ممکن است به عفونت گوش مبتلا شود، عوامل زیر ممکن است خطر ابتلا به عفونت گوش را در کودک شما افزایش دهد:

بودن در اطراف فردی که سیگار می کشد سابقه خانوادگی عفونت گوش سیستم ایمنی ضعیف گذراندن زمان زیاد در مهدکودک امتناع از نوشیدن شیر به میزان لازم سرماخوردگی

استئوما کانال گوش

مجرای گوش قیفی است که صدا را به داخل گوش هدایت می کند. این اولین قدم برای شنیدن صدا از محیط اطرافمان است. مجرای گوش از 2 قسمت تشکیل شده است. قسمت اول دارای چارچوب غضروفی است. قسمت دوم دارای چارچوب استخوانی است و عمیق تر است. استئوما "OSTEOMA" کانال گوش رشد غیرطبیعی این چارچوب استخوانی است. این رشدها خوش خیم یا غیر سرطانی هستند.

تفاوت بین اگزوستوز کانال گوش و استئوما کانال گوش چیست؟

اگزوستوز از جلو یا پشت استخوان کانال گوش ایجاد می شود و به آن چسبیده است. یعنی بیشتر شبیه تپه غلتان است. استئوما از خطوط بخیه مجرای گوش ایجاد می شود و ساقه می شود. این بدان معنی است که از یک ساقه نازک مانند آونگ یک ساعت قدیمی آویزان است.

علائم استئوما چیست؟

اکثر استئوماها بدون علامت هستند. این شرایط را می توان در طول روال فیزیکی شما مشاهده کرد. استئوما بزرگ باعث علائم انسدادی می شود: تجمع موم، بیماری گوش شناگر و کاهش شنوایی.

چگونه به استئوما مبتلا شدم؟

استئوما ممکن است خود به خود ایجاد شود، اما بیشتر موارد با قرار گرفتن در معرض مزمن با آب سرد همراه است. شناگران و به خصوص موج سواران اغلب از این نوع بیماری گوش رنج می برند. هر چه آب سردتر باشد و مدت زمان قرار گرفتن در معرض آن طولانی تر باشد، احتمال ابتلا به بیماری بیشتر می شود.

آیا پوکی استخوان قابل درمان است؟

اکثر استئوماها نیازی به درمان ندارند. هنگامی که سرومن (موم گوش) بیش از حد ایجاد می شود، تمیز کردن منظم گوش می تواند برای مدیریت این بیماری کافی باشد. هنگامی که عفونت های مکرر یا کم شنوایی رخ می دهد، می توان راه حل جراحی را در نظر گرفت. جراحی کانال انتخابی است. استخوان اضافی مجرای گوش نمایان شده و از بین می رود. گاهی اوقات پیوند پوست برای قرار دادن کانال گوش تازه باز شده مورد نیاز است. خطرات این جراحی حداقل است و این روش معمولا شنوایی را بهبود می بخشد و عفونت ها را کاهش می دهد. این احتمال وجود دارد که پس از چنین روشی به تمیز کردن برنامه ریزی شده کانال گوش نیاز باشد.

انواع بیماری های جرم گوش

جرم گوش که سرومن نیز نامیده می شود، توسط بدن برای محافظت از گوش تولید می شود. موم گوش خاصیت روان کنندگی و ضد باکتریایی دارد. بیشتر اوقات، جرم گوش قدیمی با حرکات فک مانند جویدن از داخل مجرای گوش منتقل می شود و راه خود را از داخل به خارج باز می کند. وقتی به بیرون گوش می رسد پوسته پوسته می شود.

جرم گوش در قسمت بیرونی مجرای گوش تولید می شود و نه در عمق گوش. جرم گوش از سلول های مرده پوست و مو تشکیل شده است که با ترشحات دو غده مختلف ترکیب می شود.

ما می گوییم جرم گوش زمانی تحت تأثیر قرار می گیرد که در مجرای گوش به حدی رسوب کند که علائم غیرطبیعی ایجاد کند. توجه به این نکته مهم است که اکثر مردم معمولاً هرگز نیازی به تمیز کردن گوش های خود ندارند. گوش ها طوری طراحی شده اند که خود را تمیز کنند. تجمع و انسداد جرم گوش اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که افراد از چیزهایی مانند سواب پنبه (گوش پاک‌کننده) یا سنجاق برای تمیز کردن گوش‌های خود استفاده می‌کنند. این اعمال فقط جرم گوش را به داخل گوش منتقل می کند و همچنین می تواند باعث آسیب به گوش شود.

جرم گوش سالم در طیف وسیعی از رنگ ها وجود دارد، اما گاهی اوقات رنگ معنای خاصی دارد. ابتدا باید در نظر بگیرید که جرم گوش شما مرطوب است یا خشک.

جرم گوش در طیف گسترده ای از رنگ ها از جمله زرد روشن، عسلی رنگ و قهوه ای وجود دارد. توده مرطوب گوش چسبناک است. جرم گوش خشک به احتمال زیاد سفید یا خاکستری رنگ و پوسته پوسته است.

به طور کلی و در هر شرایطی، توده گوش تیره تر، توده گوش مسن تر است. این جسم به احتمال زیاد حاوی گرد و غبار بوده و بیشتر در معرض هوا قرار گرفته است.

اگر جرم گوش شما بیش از حد معمول تراوش می کند، مثلاً حاوی چرک سفید یا سبز است، یا بعد از بیدار شدن از خواب آن را روی بالش خود می بینید، باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. همچنین در صورت مشاهده خون یا جرم گوش سیاه، باید با پزشک خود تماس بگیرید.

ناهنجاری مادرزادی گوش

به طور کلی میکروشیا و آترزی مجرای شنوایی خارجی (که باعث کم شنوایی هدایتی می شود) گوش خارجی را درگیر می کند. این ناهنجاری ها، که معمولاً به طور همزمان رخ می دهند، اغلب در بدو تولد یا بلافاصله پس از آن تشخیص داده می شوند. گاهی اوقات، آزمایش‌های غربالگری مناسب در زمان مدرسه، کانال شنوایی خارجی نیمه مسدود شده را با پینا طبیعی در کودکان شناسایی می‌کنند.

"گوش های کم تنظیم" گوش هایی هستند که در زیر جایی که گوش ها باید ایجاد شوند قرار می گیرند. گوش های کم قرار بالای پینا و زیر خط افقی که گوشه های بیرونی چشم ها را به هم متصل می کند قرار دارند. این ناهنجاری با برخی از سندرم های ژنتیکی و اغلب با تاخیر رشد همراه است.

سوراخ کردن گوش و برچسب گوش بدشکلی های جزئی هستند که معمولا در جلوی گوش قرار می گیرند. بیماران مبتلا به این ناهنجاری ها باید از نظر کم شنوایی و سایر ناهنجاری های مادرزادی ارزیابی شوند.

آزمایشات شنوایی و سی تی استخوان تمپورال برای ارزیابی ناهنجاری های احتمالی استخوان ضروری است.

درمان ناهنجاری های مادرزادی گوش، جراحی سمعک

درمان ناهنجاری های گوش می تواند شامل جراحی و سمعک های انتقال استخوان باشد. البته این درمان بستگی به این دارد که ناهنجاری یک طرفه یا دوطرفه باشد، روی شنوایی، یادگیری و رشد اجتماعی تأثیر بگذارد یا خیر، و عوارضی (مثلاً درگیری عصب صورت، کلستئاتوم، اوتیت میانی) وجود داشته باشد یا خیر. جراحی ممکن است شامل بازسازی پینا و ایجاد کانال شنوایی خارجی، غشای تمپان و استخوان‌ها باشد.

بیماری گوش شناگر

بیماری گوش شناگر یک عفونت مجرای گوش است. مجرای گوش گذرگاهی است که صداها را از خارج از بدن به پرده گوش منتقل می کند. این بیماری می تواند توسط انواع مختلفی از میکروب ها ایجاد شود.

علت بیماری گوش شناگر چیست؟

به طور معمول، بیماری گوش شناگر (یا اوتیت خارجی) در کودکانی که زمان زیادی را در آب می گذرانند شایع است. رطوبت بیش از حد در گوش می تواند پوست کانال را تحریک کند و اجازه دهد باکتری ها یا قارچ ها وارد شوند. این بیماری اغلب در تابستان رخ می دهد، زمانی که شنا رایج است.

اما برای به دست آوردن گوش شناگر فقط لازم نیست شنا کنید. هر چیزی که به پوست مجرای گوش آسیب برساند می تواند منجر به عفونت شود. خشکی پوست یا اگزما، خاراندن مجرای گوش، تمیز کردن گوش با سواب های پنبه ای، یا قرار دادن چیزهایی مانند سنجاق یا گیره کاغذ در گوش، همگی می توانند خطر ابتلا به اوتیت خارجی را افزایش دهند.

و اگر فردی عفونت گوش میانی داشته باشد، چرک جمع شده در گوش میانی می تواند از طریق سوراخی در پرده گوش به مجرای گوش تخلیه شود و باعث ایجاد آن شود.

علائم و نشانه های بیماری گوش شناگر چیست؟

گوش درد علامت اصلی بیماری گوش شناگران است. درد می تواند شدید باشد و زمانی که قسمت بیرونی گوش کشیده یا تحت فشار قرار می گیرد بدتر شود. همچنین ممکن است جویدن هر چیزی برای شما دردناک باشد. گاهی اوقات کانال گوش قبل از شروع درد خارش می کند.

تورم مجرای گوش ممکن است باعث شکایت کودک از پری گوش یا ناراحتی شود. این امکان وجود دارد که گوش خارجی قرمز یا متورم به نظر برسد و غدد لنفاوی اطراف گوش بزرگ و حساس شوند. گاهی اوقات ترشحاتی از مجرای گوش وجود دارد که ممکن است ابتدا شفاف به نظر برسد و سپس کدر، زرد و چرکی شود.

اگر چرک یا تورم مجرای گوش را مسدود کند، شنوایی ممکن است به طور موقت تحت تأثیر قرار گیرد. معمولا اکثر کودکانی که گوش شناگر دارند تب ندارند.